-> For English scroll down!!
De Maan het extraordinaire binnen en buiten de norm van het Zon licht.
We naderen een zoneclips, een hyper nieuwe Maan zou je kunnen zeggen.
Maar alvorens we daar aan starten is het nog even vrijdag de 13de.
Een mooie metafoor voor de komende eclips.
Ik neem jullie graag even mee op de vlucht van getal 13 en de eclips waar de Maan haar vol potentieel inzet.
Dat allemaal op nog geen 48 uur tijd.
13 is een maangetal, 12 een zonnegetal.
13 is net dat eentje meer dan 12.
Datgeen dat de norm doet kantelen.
Dat wat van een statische cirkel een wervelende spiraal maakt. De begrenzing van de cirkel omzet naar expansie, groei, evolutie.
De kracht van de Maan gezien in het rationele licht van de Zon, lijkt maar kleintjes, gewoon een reflectie van de grootsheid van de Zon.
Dat kleine lichtje bij avondval.
Tot zover de lineaire redenatie! In die kleine spiegelbol huist oh zo een power.
De kracht van het extra-ordinaire. Want zelfs in wiskundige perfectie zet de Maan jaarlijks de Zon toch gemiddeld 2 keer in het donker.
Ze lijnt dan uit met de Zon en hier komt de magie van perspectief!!
Vanuit onze Aardse observatie is de Maan dan net even groot dan de Zon en schuift ze ervoor als een gesloten diafragma voor een lens. En plots gaat dat oneindige licht even uit buiten zijn dagelijks rondje.
En hier komt de power van de Maan volledig naar voren.
De kracht van duisternis.
De zachte rustgevende kracht van duisternis. Die de vermoeidheid door het licht te slapen legt.
Die van actief naar reactief gaat. Die van elektrisch naar magnetisch gaat.
Die in onze lichamen ons kompas activeert en evenzeer een hele wereld opent die buiten de realiteit ligt terwijl ze er midden inzit.
Voor mij is de Maan diegene die de grenzen van de norm betast van binnen uit, van heel diep van binnen. Die innerlijke rijke wereld van de surrealiteit. Dat wat ‘boven’ de realiteit staat.
Onze linkerhersenhelft werkt op het licht van de Zon en neemt overdag de bovenhand, de rechterkant die heeft haar ongesuperviseerde speeltijd wanneer het licht sterk gedempt is.
Twee werelden in mijn beleving gelijkwaardig. Maar daarom niet in zelfde hoeveelheid aanwezig. Dat is eerder de balans die aan de waggel blijft.
Mag ik jullie nog even dieper meenemen in de rabbit hole van de Maan.
Ja ook Alice heeft als zonnekind haar maanzijde ontdekt wanneer ze speels een wit konijn volgde naar de ‘onderwereld’.
Plots in die donkerte kwam er een wereld naar boven die alle realiteit oversteeg en de metafysische mogelijkheden van ons bestaan in het schemerlicht zetten.
En deze is oh zo nodig in de tijd waar we in leven waar onze planeet verbrand wordt door het licht vanuit angst voor het donker.
Van een polarisatie gesproken! Contradictorisch maar compleet natuurlijk wordt net dat stuk maanenergie geraakt in haar extremiteit, EMOTIES als angst komen in zijn extremen naar boven. Door het gebrek aan innerlijke veiligheid grijpen we ons aan alles vast dat maar realiteit is!!
Terwijl de rust nu net zit in de overgave aan de donkerte in ons zelf, dat is de rabbit hole naar de verruiming van onze tastbare wereld.
De veiligheid zit net in die donkerte, in die diepste regionen van ons zijn.
Daar waar we onze ogen sluiten voor alles wat buiten ons is en diep naar binnen gaan naar die veilige plaats in ons lichaam waar ons innerlijk kompas zit.
Die magneet dat ons de weg wijst vanuit innerlijke stilte. Niet denken, niet betasten, maar voelen.
Dat stukje in elk wezen dat met het ‘al’ verbonden is en zonder denk proces of strategie, gewoon beweegt naar waar de stroom haar trekt.
Instinct!
Zo zie ik de Maan ook voor de Aarde, ons Aards instinct die ons in orbit houdt vanuit het voelen.
Een beetje het instinctief totemdier van de Aarde.
Het zintuig dat alles verbindt.
En hier kom ik dan even terug met het getal 13.
De Zon heeft haar 12 delige orbit, maar zonder de 13 manen blijven we in die zelfde cirkel draaien.
Het is net die 13de Maan die een oude cirkel doorbreekt en een nieuwe weg klaarzet.
De Maan energie doet telkens dat stukje meer van binnen uit om de gestabiliseerde tijd uit zijn rechtlijnigheid te trekken.
13 zit hier in de kracht van de spiraal, een Phi cijfer. Een cijfer van de gouden ratio, de Fibonacci frequentie.
Die evenzeer erg gelinkt is aan de Venus cyclus.
OEPS vrijdag de 13de !!! Vrijdag, Freya dag, Venus dag!!!
13 is een getal waar Venus en Maan hun krachten bundelen en de harmonie herstellen, door de rechtlijnigheid breken met hun gracieuze en volumineuze spiraalbewegingen.
Venus heerser van Weegschaal daar waar de Maan morgen haar Magie mag laten zien en voelen.
In een nieuwe fase van breken met rechtlijnigheid en in duisternis harmoniseren van ons instinctief en creatief potentieel als mens.
Van fysisch naar Metafysisch want ook materie is flexibel.
Burn-outs van een teveel aan licht, heeft net die stille donkerte nodig om zijn kompas te heroriënteren op zingeving.
Die zingeving is een potentieel aan onvermoeibare energie.
Soul comes from within, it has to be lived without.
But it STAR-ts within.
<3
Balance your SELF – Center to SELF
C-
English text:
The extraordinairy Moon pushing inside and outside the Sun light standards.
We are approaching a solareclips, you could say a hyper new Moon.
But before we start with that, it's Friday the 13th.
A nice metaphor for the coming eclipse.
I would like to take you on the ride of the number 13 and the eclipse where the Moon deploys its full potential. All this in less than 48 hours.
13 is a lunar number, 12 a solar number.
13 is just that ‘one’ more than 12.
That one that is breaking the standard clock (12). That which turns a static circle into a swirling spiral. That what converts the boundary of the circle into expansion, growth, evolution.
The power of the Moon seen in the rational light of the Sun, seems small, just a reflection of the greatness of the Sun.
That little light at nightfall.
So much for linear reasoning! In that little mirror ball there is oh such power.
The power of the extra-ordinary. Because even in mathematical perfection, the Moon puts the Sun in the dark an average of 2 times a year.
She then aligns with the Sun and here comes the Magic of Perspective!!
From our Earth observation, the Moon then is the same size as the Sun and slides in front of it like a closed aperture in front of a lens. And suddenly that infinite light goes out outside his daily round.
And here the power of the Moon comes to the fore.
The power of darkness.
The gentle soothing power of darkness. Who puts the fatigue from the light to sleep.
Which goes from active to reactive. Which goes from electric to magnetic.
Which activates our compass in our bodies and also opens up a whole world that lies outside of reality while being in the middle of it.
For me, the Moon is the one that touches the boundaries of the norm from within, from very deep inside. That inner rich world of surreality. That which is 'above' reality.
Our left hemisphere works on the light of the Sun and takes the upper hand during the day, the right side has its unsupervised playtime when the light is strongly muted.
Two worlds equal in my experience. But therefore not present in the same amount. Rather, that's the balance that sticks to the waddle.
May I take you a little deeper into the rabbit hole of the Moon.
Yes, Alice also discovered her Moon side as a Sun child when she playfully followed a white rabbit into the 'underworld'.
Suddenly in that darkness, a world emerged that transcended all reality and puts the metaphysical possibilities of our existence in the twilight.
And this is necessary in the time we live in, where our planet is burned by the light in fear of the dark.
Talk about a polarization!
Contradictory but completely natural, that piece of lunar energy is hit in its extremity, EMOTIONS like fear come up in its extremes and because of the lack of inner security we grab onto everything that is reality!!
While the peace is precisely in the surrender to the darkness within ourselves, that is the rabbithole to the expansion of our tangible world.
The safety is in that darkness, in those deepest regions of our being, untouchable.
Where we close our eyes to everything that is outside of us and go deep inside to that safe place in our body where our inner compass is.
That magnet that shows us the way, starting with the inner silence. Not thinking, not groping, but sensing.
That piece in every being that is connected to the 'all that is' and without a thought process or strategy, simply moves to where the current draw is.
Instinct!
This is how I see the Moons mission for the Earth, our Earthly instinct that keeps us in orbit, through our senses.
A bit of earth's instinctive totem animal. The sense that connects everything.
And here I come back with the number 13.
The Sun has its 12-part orbit, but without the 13 moons, we continue to orbit in that same circle.
It is like the 13th Moon that breaks an old circle and prepares a new path.
The Moon energy always does that little bit more from the inside to pull the stabilized time out of its linearity.
13 is the power of the spiral, a ‘Phi’ digit. A figure of the golden ratio, a Fibonacci frequency.
Which is equally linked to the Venus cycle.
OOPS Friday the 13th !! Friday, Freya day, Venus day!!
13 is a number where Venus and Moon join forces and restore harmony, breaking the linearity with their graceful and voluminous spiral movements.
Venus ruler of Libra, there where the Moon may show its Magic tomorrow in the eclips.
In a new phase of breaking with straightforwardness and with darkness harmonizing our instinctive and creative potential as human beings.
From physical to metaphysical because matter is also flexible.
Burnouts from an excess of light, just need that quiet darkness to reorient her compass towards meaning.
That sense of purpose is a potential of free flowing energy.
Soul comes from within, it has to be lived without.
But it STAR-ts within.
<3
Balance your SELF – Center to SELF
C-
Reactie plaatsen
Reacties